استفاده از روشهای رمزنگاری داده یکی از رایجترین راهها برای حفاظت از حریم خصوصی کاربران در بستر اینترنت است. پروتکل PGP یکی از قدیمیترین استانداردهای رمزنگاری برای تبادل پیام در بستر وب است. قدمت این استاندارد به سال 1991 میلادی برمیگردد. از آن زمان تاکنون، PGP از یک نرم افزار معمولی به یک پروتکل منبع باز امنیتی تبدیل شده که در مقیاس گسترده مورد استفاده قرار میگیرد. در ادامه به این سوال پاسخ میدهیم که پروتکل PGP چیست و چگونه کار میکند؟
پروتکل PGP چیست؟
PGP مخفف عبارت Pretty Good Privacy به معنی حریم خصوصی کامل است. فردی به نام فیلیپ زیمرمن در سال 1991 نرم افزار PGP را رونمایی کرد. زیمرمن در پاسخ به نیاز کاربران برای حفاظت از حریم خصوصی در تبادل پیام و فایل از طریق ایمیل، این نرم افزار رمزنگاری را به صورت رایگان در دسترس عموم قرار داد.
در سالهای بعد، نسخههای جدیدتری از این نرم افزار رونمایی شد. نهایتا در سال 1997، زیمرمن پیشنهاد کرد که برای دستیابی به سازوکار یکپارچه، این نرم افزار تبدیل به یک پروتکل رایگان و منبع باز شود. پروتکل PGP مجموعهای از فرمتهای استاندارد برای رمزگذاری و رمزگشایی پیامها در بستر اینترنت را در بر میگیرد.
احراز هویت کاربران در قالب این پروتکل با استفاده از امضای دیجیتال صورت میگیرد. یکی از مزایای قابل توجه پروتکل پی جی پی آن است که امکان رمزنگاری متقارن و نامتقارن را فراهم میکند. در نتیجه کاربران میتوانند بدون نیاز به تبادل کلیدهای خصوصی خود با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
رمزنگاری با پروتکل PGP چگونه صورت میگیرد؟
همان طور که اشاره کردیم، پروتکل PGP از رمزنگاری متقارن و نامتقارن برای دستیابی به سطح امنیت مطلوب در تبادل پیام استفاده میکند. به اینترتیب که پیام قابل خواندن برای انسان با استفاده از پروتکل پی جی پی به متن رمزنگاری شده تبدیل میشود. برای اینکه فضای ذخیره سازی هارد دیسک کاهش پیدا کند و از طرفی دیگر، سرعت تبادل پیام بیشتر شود، قبل از عملیات رمزنگاری، فایل حاوی پیام فشرده میشود.
برای رمزنگاری پیام، از کلید یکبار مصرف استفاده میشود. در هر بار انجام این کار، کلید یکبار مصرف به صورت تصادفی تولید میشود. نکته مهم آن است که هر کلید ماهیت منحصربهفرد دارد. پس از این مرحله، دستگاه گیرنده پیام هم یک کلید عمومی اختصاصی برای رمزگشایی پیام در اختیار گیرنده قرار میدهد. کلید خصوصی گیرنده هم حکم امضای دیجیتال برای جواز رمزگشایی پیام دریافتی عمل میکند. به اینترتیب امکان تبادل امن اطلاعات در بستر اینترنت فراهم میشود.
کاربردهای پروتکل PGP چیست؟
پروتکل پی جی پی سه نقش اساسی را در رمزنگاری پیامها ایفا میکند که عبارتاند از:
- احراز هویت دقیق فرستنده و گیرنده پیام
- تایید عدم دستکاری و تغییر پیام
- تایید قطعی ارسال پیام
📝بیشتر بدانیم: امنیت بلاکچین
اولین کاربرد پروتکل PGP مربوط به رمزنگاری ایمیل بود. البته دامنه کاربرد این پروتکل امروز گسترش پیدا کرده و برای تبادل امن انواع و اقسام پیامها و فایلها در بستر اینترنت مورد استفاده قرار میگیرد. هرچند استانداردها امنیتی دیگری هم در سالهای اخیر ابداع شدهاند؛ اما پروتکل پی جی پی هنوز هم از محبوبیت بالایی برخوردار است. دلیل اصلی این محبوبیت هم متن باز بودن پروتکل PGP است که دسترسی به آن را بدون نیاز به خرید لایسنس امکان پذیر میکند.
مزایای پروتکل PGP چیست؟
پروتکل PGP بالاترین سطح مقاومت در برابر نفوذ را از خود نشان میدهد. دلیل این موضوع هم امکان رمزنگاری متقارن و نامتقارن پیامها با استفاده از پروتکل پی جی پی است. علاوه بر آن، سرعت تبادل پیام با استفاده از این پروتکل هم بسیار بالاست. تجربه نشان میدهد که این پروتکل در صحتسنجی و احراز هویت دیجیتال فرستنده و گیرنده پیامها عالی عمل میکند.
چالش های استفاده از پروتکل PGP چیست؟
یکی از بزرگترین چالشهای کار با پروتکل PGP، نیاز به دانش فنی است. کاربران مبتدی که آشنایی چندانی با امنیت سایبری ندارند، به سختی میتوانند از این پروتکل برای رمزنگاری اطلاعات استفاده کنند. به عنوان مثال، طولانی بودن کلیدهای عمومی برای رمزنگاری و رمزگشایی پیامها یکی از محدودیتهای این پروتکل است. چالش دیگر در استفاده از پروتکل پی جی پی آن است که علیرغم مخفی کردن پیامها، هویت فرستنده و گیرنده را پنهان نمیکند. امکان رهگیری پیامهای ارسال شده وجود دارند.
کلام پایانی
در این مطلب بررسی کردیم که پروتکل PGP چیست و چگونه امنیت تبادل پیام در بستر اینترنت را تضمین میکند. این پروتکل رایگان و منبع باز امکان دسترسی به پیامها به صورت یکپارچه را فراهم میکند. به این معنی که تمام فایلها و پیامهای ارسال شده با این پروتکل در یک برنامه به راحتی در برنامههای دیگر هم قابل استفاده است. در پایان لازم است تاکید کنیم که هر چند پروتکل پی جی پی از امنیت بالایی برخوردار است؛ اما این موضوع به معنی بینقص بودن آن نیست.